De zonnestralen nodigen uit

Vandaag had ik niet direct een fietstocht gepland, het was gisteren nogal laat geworden en ik was niet echt uitgeslapen deze morgen, eerst wat boodschappen gedaan en toen we thuiskwamen schijnde de zon lekker binnen. Vero zei, zo'n weertje daar moet je van profiteren, dus mijn koersplunje aangetrokken, nog snel even op de foto

en we waren vertrokken. Ik had niks voorbereid, zelfs mijn gps liet het afweten, batterij leeg ( ik heb hem wellicht vergeten uitschakelen in een verstrooid moment ). Zoals ik meestal doe vertrok ik ook deze keer tegen wind die zachtjes uit het noordwesten blies, dus richting kanaal Brugge - Oostende gefietst en dan via het jaagpad richting Oostende. Er waren heel wat fietsers die van de eerste zonnestralen genoten, en ik genoot er ook  van maar was soms weg met mijn gedachten en reed op automatische piloot.
De gezondheid laat het even afweten, een slechte diagnose dwarsboomt vele plannen , maar we zijn niet uit ons lood te slaan, desondanks ging het fietsen lekker. Voorbij Stalhille sloot ik aan bij een klein groepje, ik stak twee tandjes bij, zette me goed uit  de wind en kon gemakkelijk het tempo volgen, het deed deugd, met een soepele omwenteling bereikten we in een mum van tijd Oostende, daar liet ik ze rijden. Ik keerde via het kanaal terug richting Brugge, in Stalhille verliet ik het jaagpad en zette koers richting Jabbeke om vandaar uit via Snellegem, Varsenare richting Brugge te  fietsen. De zon verdween meermaals  achter de wolken, maar de temperaturen waren oké voor de  tijd van het jaar. Uiteindelijk had ik 45 km gefietst met een gemiddelde van ong. 24 km/h, niet slecht in de gegeven omstandigheden. Binnenkort volgt er een zware ingreep, maar ik zal nog zoveel ik kan de baan opgaan, het verzet je gedachten, je hebt een voldaan gevoel bij het thuiskomen, en een redelijke conditie kan alleen maar het herstel ten goede komen.